Antycykliczna polityka państwa

Wyróżnić możemy:

1. pogląd Keynesowski – państwo może aktywnie oddziaływać na stan aktywności gospodarcze. Celem jest pobudzanie aktywności, wówczas gdy mechanizmy rynkowe powodują jej osłabienie. Wówczas rząd może podejmować pewne działania stymulujące aktywność gospodarczą – jest to tzw. polityka antyrecesyjna(stymulująca).

Popyt można stymulować poprzez:
- zamówienia publiczne
- dokonywanie wydatków inwestycyjnych
- obniżanie podatków (ulgi)
- udzielanie preferencyjnych kredytów
- polityka proeksportowa
-
polityka antyimportowa
Skutkiem jest nie dopuszczenie do recesji, zahamowanie wielkości spadku recesyjnego.

Polityka restrykcyjna – realizowana przez państwo w okresie wysokiej, zbyt szybko rosnącej aktywności gospodarczej. Działania te mają na celu wyhamować aktywność gospodarczą. Są to m.in.:
- mniejsze wydatki rządowe
- zmniejszenie inwestycji
- oddziaływanie na wyższą stopę procentową
- bardzo restrykcyjna polityka kredytowa

Skutkiem jest zmniejszenie amplitudy wahań, zmieniony został kształt cyklu (wydłuża się faza ekspansji, zmniejszają się recesyjne załamania). Jednocześnie obniża się przeciętne tempo wzrostu gospodarczego, nadmiernie wzrasta zaangażowanie państw w przebieg procesów gospodarczych, co często szkodzi mechanizmom rynkowym, nadmiernie wzrasta biurokracja państwowa, zwiększają się wydatki rządowe, rosną podatki, obciążenia społeczeństwa, rośnie deficyt budżetowy.

2. Automatyczne stabilizatory – twórcą jest A. H. Hansen. Sposób ten głosi teoria neoliberalna.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Makroekonomia » Antycykliczna polityka państwa

Zaloguj się, aby zagłosować