Top strony
Wyszukiwarka serwisu
Mapa tagów
psychologia w marketingu | analiza techniczna | kapitał pracujący | estymacja przedziałowa | marketing bezpośredni | elastyczność podaży | krzywa popytu | struktura organizacyjna |

Analiza bilansu na potrzeby analizy finansowej przedsiębiorstwa


Bilans stanowiąc podstawowe sprawozdanie finansowe przedsiębiorstwa spółdzielczego, prezentuje dane liczbowe, które określają istniejące stany majątku i źródeł jego finansowania. Będąc rachunkiem statycznym bilans nie wykazuje strumieni wartości – jakie towarzyszą działalności gospodarczej – ujmuje natomiast skutki tych procesów w zmienionych wartościach aktywów i pasywów na dany moment czasowy.

Leksykon rachunkowości w następujący sposób przybliża pojęcie analizy bilansu:
'Analiza bilansu sensu stricto polega na zrozumieniu treści poszczególnych pozycji, badaniu ich zmian oraz ustaleniu zależności strukturalnych pionowych i poziomych. Analiza bilansu sensu largo obejmuje czytanie bilansu, analizę pionową (analizę aktywów i analizę pasywów) oraz analizę poziomą bilansu, tj. ustalenie prawidłowości bądź nieprawidłowości sfinansowania poszczególnych składników bilansowych oraz sytuacji płatniczej przedsiębiorstwa'.

W związku z powyższym celem analizy bilansu jest zbieranie informacji, ustalanie stanu faktycznego oraz dokonywanie ocen i konstruowanie wniosków do podejmowania decyzji. Należy przeprowadzać ją dwoma podstawowymi metodami:
1) w układzie pionowym – jest to badanie struktury bilansu polegające na określeniu udziału poszczególnych pozycji aktywów i pasywów w sumie bilansowej w danym roku (prezentowane jako wielkości procentowe);
2) w układzie poziomym – jest to badanie dynamiki bilansu polegające na ustaleniu trendów krótko- i długookresowych składników majątku i kapitałów w ich wzajemnych relacjach. Powiązania poziome pozwalają na ocenę struktury majątkowo-kapitałowej przedsiębiorstwa (prezentowane jako wielkości bezwzględne lub procentowe);

Analiza pionowa bilansu pozwala ustalić ogólne tendencje zmian w poziomie i strukturze majątku oraz źródeł jego finansowania, umożliwiając tym samym uchwycenie nieprawidłowości i zagrożeń w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Jako prawidłową w aktywach uznaje się, iż wartość rzeczowego majątku trwałego powinna wzrastać w większym stopniu niż zapasy rzeczowych składników majątku obrotowego, a te z kolei w większym stopniu niż należności i roszczenia. Stosunek majątku trwałego do majątku obrotowego wykazujący tendencję rosnącą świadczy o umacnianiu się zdolności produkcyjnej przedsiębiorstwa.

Struktura pionowa pasywów znajduje natomiast odbicie przede wszystkim w relacji między kapitałem własnym i kapitałem obcym. Pożądaną jest tendencja rosnąca kapitałów własnych i malejąca kapitałów obcych (zobowiązań). Wzrost udziału kapitału własnego, będący zjawiskiem pozytywnym, świadczy o umacnianiu się finansowym przedsiębiorstwa, o możliwościach jego wypłacalności. Korzystnym objawem jest spadek udziału ogólnej kwoty zobowiązań. Należy jednak podzielić je na zobowiązania długo- i krótkoterminowe uwzględniając różną treść ekonomiczną (wysokość oprocentowania, rodzaj wierzycieli, terminy zapłaty – przeterminowane i nie przeterminowane).

Dla przykładu, rosnąca wielkość kapitałów na inwestycje może oznaczać objaw pozytywny, sugerując, iż przedsiębiorstwo dąży do rozwoju pomimo niedoboru własnych środków i podejmuje inwestycje o takiej efektywności, przy której spodziewa się spłacić zaciągnięty kredyt z osiąganych zysków.

Wzrost zadłużenia z tytułu kredytów krótkoterminowych może być uzasadniony potrzebami finansowymi (wzrostem produkcji) – pod warunkiem, że nie są to kredyty przeterminowane. Jednak nadmierny ich wzrost jest najczęściej objawem trudności finansowych przedsiębiorstwa i powoduje zwiększenie udziału funduszów obcych w finansowaniu działalności, co nie jest pozytywnie odbierane przez kredytodawców.

Celem poziomej analizy bilansu jest ocena stopnia finansowania działalności przedsiębiorstwa funduszami własnymi i obcymi oraz ocena jego płynności finansowej, zarówno długo- jak i krótkoterminowej. Ma to związek z ryzykiem finansowym. Uzasadnione jest, aby składniki majątkowe obarczone znacznym ryzykiem, a więc wykazujące niską płynność, finansowane były ze źródeł stabilnych, natomiast składniki majątkowe o stosunkowo wysokiej płynności – przez kapitały krótkoterminowe oraz zobowiązania bieżące.

W celu zachowania równowagi w długim okresie niezbędne jest pokrycie majątku trwałego kapitałem własnym. Przy zastosowaniu wskaźnika finansowania majątku trwałego kapitałem własnym można określić stopień tego pokrycia. W sytuacji, gdy majątek trwały w pełni sfinansowany jest kapitałem własnym, wówczas zachowana jest tzw. złota reguła bilansowa.
 
W praktyce jednak majątek trwały znajduje pokrycie w tzw. kapitale stałym, który obejmuje fundusze własne oraz fundusze obce długoterminowe. Relację tę wyraża się przy zastosowaniu  tzw. wskaźnika pokrycia majątku trwałego kapitałem stałym. Jest to tzw. złota reguła bankowa, przy zachowaniu której kwota kapitału stałego powinna przekraczać wartość majątku trwałego. Oznacza to, iż kapitał stały pokryje częściowo również majątek obrotowy.

Utrzymanie równowagi finansowej przedsiębiorstwa w krótkim okresie związane jest z finansowaniem składników majątku obrotowego. Podstawowym źródłem finansowania tego majątku są kapitały udostępnione przedsiębiorstwu na krótki czas. Jeżeli kapitały krótkoterminowe oraz zobowiązania bieżące w całości pokrywają majątek obrotowy zachowana zostaje tzw. złota reguła bilansowa w stosunku do obrotowych składników majątku przedsiębiorstwa. Częściej jednak występuje sytuacja, gdzie część środków obrotowych finansowana jest również kapitałem stałym, który zwykło się w tym przypadku określać mianem kapitału obrotowego netto lub kapitału pracującego.

Przedsiębiorstwo korzysta wówczas w mniejszym stopniu z kredytów bankowych oraz bieżących zobowiązań na finansowanie środków obrotowych. Oznacza to lepszą sytuację ekonomiczną przedsiębiorstwa. Kapitał pracujący stanowi więc pewnego rodzaju element bezpieczeństwa ułatwiający zachowanie bieżącej płynności finansowej.

Przestrzeganie wyżej opisanych reguł charakteryzujących relacje między strukturą majątku a strukturą źródeł jego finansowania jest często w praktyce trudne do osiągnięcia przez spółdzielnie, jednakże sprzyja utrzymaniu równowagi finansowej, która warunkuje bieżącą egzystencję i przyszły rozwój.

Powyższe informacje to dla Ciebie za mało? Pobierz na dysk obszerne i szczegółowe opracowania przygotowane przez studentów w trakcie studiów, doktorantów, wykładowców, przedsiębiorców. Są to m.in.: gotowe prezentacje, referaty z bibliografią, ściągi i wykłady, analizy finansowe, biznes plany, plany marketingowe i inne opracowania.
Pliki po pobraniu na dysk możesz dowolnie edytować i drukować.

Przykładowe tematy do pobrania:
Ilość stron A4
Analiza ekonomiczna firmy
38 stron(-y)
Analiza pionowa i pozioma bilansu (aktywów i pasywów)
14 stron(-y)
Ocena kondycji finansowej firmy (⭐bibliografia ⭐przypisy)
21 stron(-y)
Istota i metody analizy finansowej - prezentacja
61 stron(-y)
Analiza finansowa banku - praca teoretyczna (⭐bibliografia)
28 stron(-y)
Analiza finansowa przedsiębiorstwa (⭐bibliografia)
25 stron(-y)
Wskaźniki płynnności i inne wskaźniki analizy finansowej
2 stron(-y)

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Analiza finansowa » Analiza bilansu na potrzeby analizy finansowej przedsiębiorstwa

Analiza bilansu na potrzeby analizy finansowej przedsiębiorstwa
Ocena: 9 / 10
Liczba głosów: 31 głosów

Zaloguj się, aby zagłosować