Arystoteles

Uczeń Platona i jego następca. Żył w IV w.p.n.e. W odróżnieniu od Platona był praktykiem, który dużo podróżował, interesował się praktyczną działalnością. Chciał wprowadzić metody rachunkowe w ekonomii, gdyż uważał, że jest to przydatne.

Arystoteles zajmował się etyką i ekonomią, a Platon głównie etyką. Arystoteles nie popierał tak, jak Platon totalitaryzmu, nie był też liberałem, był człowiekiem środka. Uważał, że najważniejszym dobrem dla człowieka jest jego szczęście, a szczęśliwym człowiekiem może być ten, kto może zaspokoić swoje potrzeby, czyli musi zdobywać dobra materialne, bogacić się, aby być szczęśliwym. Etyka tłumaczy nam jak do szczęścia dojść, a ekonomia ma powiedzieć w jaki praktyczny sposób dojść do tych dóbr materialnych.

Arystoteles starał się stworzyć praktyczną teorię – jak zrobić, żeby pomnażać bogactwa, jednak stwierdził, że nie jest to zajęcie dla niego, gdyż nie jest filozofem. Wprowadził pojęcie ekonomiki do ekonomii. Ekonomika odnosi się do wąskiej dziedziny, jest fragmentem ekonomii. Na bazie ekonomiki Arystoteles pierwszy próbował stworzyć prognozę na przyszłość.

Popierał on całkowicie prywatną własność w odróżnieniu od Platona, który był za komuną (własnością grupową). Arystoteles uważał, że tylko właściciel dba o swoją własność, żadna grupa nie zrobi tego tak dobrze, jak właściciel – własność grupowa wg niego nie jest dobrą własnością. Uznawał podobnie jak Platon istnienie 3 grup społecznych, ale nie odmawiał prawa grupie 1 i 2 posiadania majątku i własnych dochodów. Uważał, że ten pomysł Platona jest utopią. Widział problem w tym, że powstają duże różnice w zamożności pomiędzy ludźmi. Jednak nie potrafił nic na to poradzić, wiedział, że nie służy to całemu społeczeństwu. Twierdził, że praca ludzi z grupy 1 i 2 jest pracą dobrą, a z pewnym lekceważeniem odnosił się do ludzi pracujących fizycznie, czyli do klasy 3.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Historia myśli ekonomicznej » Arystoteles

Zaloguj się, aby zagłosować