Geneza i istota Kanban
Za prekursora systemu Kanban uważa się inżyniera mechanika Ohno Taiichi, jednego z twórców sukcesu firmy Toyota. Po odbyciu kilkuletniego stażu w fabrykach Forda Ohno został zatrudniony w 1932 roku jako inżynier produkcyjny w przędzalniach i tkalniach Toyoty, a następnie w nowo powstałych zakładach samochodowych, gdzie podjął pracę nad udoskonalaniem systemu montażowego. Tam też odniósł pierwszy sukces - doprowadził do istotnej redukcji czasu montażu urządzeń i produkcji małych serii.
Zachęcony nim Ohno rozpoczął poszukiwania sposobu koordynacji przepływu produktu w systemie produkcyjnym prowadzącego do minimalizacji zapasów. W tym czasie Toyota produkowała około 25% głównych podzespołów samodzielnie (resztę dostarczali niezależni wytwórcy). Początkowym celem Ohno było stworzenie systemu, w którym wszystkie produkowane przez Toyotę podzespoły i komponenty byłyby dostarczane na linię produkcyjną tylko w przypadku zaistnienia takiej potrzeby, a nie wcześniej (ten cel później został rozszerzony o dostawców niezależnych).
W 1953 roku Ohno rozpoczął eksperyment z nowym projektem pod nazwą system Kanban (widoczny protokół).
Za pomocą karty KANBAN można sterować przepływem materiałów w toku wytwarzania.
Kanban ostała zapoczątkowana w japońskim koncernie Toyota. Oznacza ona z japońskiego kartka, etykieta, naklejka.
System ten wykorzystuje zasadę 'ssania' i stosuje dwa rodzaje kart: ruchu - wywołują one przemieszczenia jednego standardowego pojemnika z gniazda nadania (wytworzenia) do gniazda odbioru (wykorzystania), produkcji - sygnalizują konieczność wyprodukowania w ustalonej ilości - w gnieździe nadania - części (podzespołu), której dotyczą.
Karta ta musi zawierać szereg informacji (kod identyfikacyjny karty i części, miejsce stosowania, standardową ilość).
Nie wszystkie urządzenia w przebiegu produkcji charakteryzują się taką samą mocą produkcyjną; aby móc je optymalnie wykorzystać, należy stworzyć buforowe zapasy części. Bufory – kanban są umieszczane w ustalonych uprzednio miejscach i mają określony stan minimalny i maksymalny. W kolejnej fazie produkcji części są możliwie najszybciej pobierane z jednego bufora-kanban, przepuszczane przez własne urządzenie (system puli) i odkładane do następnego. Można produkować tak długo, dopóki nie zostanie osiągnięta górna granica kanban (sygnał), tzn. dopóki za pomocą następnego procesu można będzie nadal obrabiać części.
Jeżeli tak nie jest i bufor-kanban jest pełen, urządzenie dostarczające zostaje wyłączone. Trwa to aż do momentu zlikwidowania wąskiego gardła, dopiero wtedy urządzenie może podjąć dalszą pracę. Wyłączenie maszyny tylko z powodu pełnego kanban kosztuje dużo nerwów i każdy, kto zastosował to rozwiązanie w praktyce, szybko dochodzi do wniosku, że w ten sposób wymusza się ciągłość przepływu procesu i zarówno zapasy, jak i cykle mogą zostać zredukowane o połowę. Poza tym ułatwia to sterowanie procesem i zwiększa jego przejrzystość. Wystarczy krótki obchód kanban, aby się natychmiast zorientować, czy i gdzie wystąpiły problemy.
Należy jednak podkreślić, że system KANBAN funkcjonuje sprawnie jedynie jako element Just In Time. KANBAN jako system samodzielny jest nieefektywny.
Najczęściej pobierane pliki (.doc i .pps) |
1. (32 stron A4)
2. (4 stron A4)
3. (8 stron A4)
4. (17 stron A4)
5. (5 stron A4)
6. (13 stron A4)
7. (10 stron A4)
8. (31 stron A4)
9. (14 stron A4)
10. (14 stron A4)
|
Podobne tematy w Kompendium |
1. (0.5 stron)
2. (0.4 stron)
3. (0.6 stron)
4. (3.3 stron)
5. (1.1 stron)
6. (0.5 stron)
7. (0.3 stron)
8. (0.4 stron)
9. (0.2 stron)
10. (0.1 stron)
|
Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Logistyka » Geneza i istota Kanban
Geneza i istota Kanban
Ocena: 9 / 10 Liczba głosów: 59 głosów
Zaloguj się, aby zagłosować
|