Konflikty funkcjonalne i dysfunkcjonalne

Konflikty bywają dobroczynne: dzięki nim relacja rozwija się, pokonując na bieżąco pojawiające się trudności i odkrywając nowe obszary związku. Konflikty mogą być szkodliwe i wywołać ból i niszczyć relację. Uczeni zajmujący się porozumiewaniem nazywają pożyteczne  konflikty funkcjonalnymi, a szkodliwe – dysfunkcjonalnymi.

Co sprawia, że jedne konflikty są funkcjonalne a inne dysfunkcjonalne? Zazwyczaj różnica nie leży w przedmiocie konfliktu, ponieważ w każdej niemal sprawie można osiągnąć zarówno dobre jak i złe rezultaty. Pewne indywidualne style porozumiewania się sprawdzają się lepiej niż inne. W innym, przypadku sukces lub porażka w konflikcie zależy od metody rozwiązania, jaką wybrały porozumiewające się osoby.

W konflikcie funkcjonalnym – wyniki są zgodne z oczekiwaniami, relacje wzmacniają się, a uczestnicy konfliktu uzyskują najlepsze możliwe rezultaty. Zdają sobie sprawę z tego, że ważne są także potrzeby drugiej strony. Takie ujęcie zakłada, że współpraca doprowadzi do wyniku, który zadowoli wszystkie strony. Nawet wtedy, gdy osoby nie zgadzają się ze sobą, ale też nie są dla siebie nieprzyjemni.

Zachowując się wspierająco można rozwiązać pojawiające się konflikty bez atakowania osoby, która jest zaangażowana po drugiej stronie. Kiedy partnerzy do siebie z życzliwością, nie próbując dominować, relacja jest satysfakcjonująca nawet w obliczu trudności.

Wyraźnym znakiem nieporozumienia funkcjonalnego jest to, że na dłuższą metę zachowania jego uczestników rozwiązują więcej problemów, niż wywołują. Mowa tu o efekcie długotrwałym, ponieważ, stawianie czoła problemom zamiast unikania ich utrudnia życie przez pewien czas. Cechą porozumiewających się, którzy sprawnie rozwiązują konflikty, jest umiejętność zajmowania się każdym problemem oddzielnie.

W konflikcie dysfunkcjonalnym – wyniki są dalekie od oczekiwań, a relacja zostaje narażona na szwank. Uczestnicy są nastawieni obronnie, widzą siebie jako 'dobrych', w przeciwieństwie do drugiej osoby, która jest 'zła', własne działania są 'obronne', drugiej strony 'napastliwe'– własne zachowania są 'otwarte i godne zaufania', a zachowania adwersarzy z reguły 'podstępne i fałszywe'.

Uczestnicy takich konfliktów postrzegają siebie jako oponentów i przekonani są, że zysk jednej osoby oznacza stratę drugiej osoby:, 'Jeżeli ty wygrasz, to ja stracę'- tak można streścić ich postawę Takie przekonanie powstrzymuje partnerów do szukania porozumienia, które usatysfakcjonuje obie strony. Strony w konflikcie destrukcyjnym chętnie wykorzystują swoją władzę, aby osiągnąć to, do czego dążą ' Zrób to, czego ja chcę, bo inaczej ...'. Tak osiągnięte zwycięstwo nie przyczyni się do rozwoju relacji.

W konflikcie dysfunkcjonalnym problemy nie maleją, lecz narastają na pewno każdy z nas był świadkiem lub widział, jak drobne incydenty wymykały się spod kontroli i powodowały szkody niewspółmierne do ich znaczenia. W tego typu konfliktach partnerzy często podnoszą sprawy mające niewiele wspólnego z pierwotnym problemem, od którego konflikt się zaczął, gdyż obie strony szukają tylko potknięć a nie szukają rozwiązania.

Krótkowzroczność partnerów prowadzi do dysfunkcjonalnego konfliktu, nawet w przypadkach, kiedy partnerzy konfliktu nie tracą z pola widzenia jego pierwsze przyczyny. Przykładem nagminnej krótkowzroczności jest sytuacja, kiedy spierający się chcąc wygrać walkę przegrywa wojnę.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Ubezpieczenia » Konflikty funkcjonalne i dysfunkcjonalne

Zaloguj się, aby zagłosować