Konsorcjum bankowe kredytowe

Banki w celu wspólnego udzielenia kredytu mogą zawrzeć umowę o utworzeniu konsorcjum bankowego. Umowa może być zawarta wyłącznie między bankami. Dopuszczono możliwość zawierania umowy konsorcjalnej między bankami krajowymi oraz bankami zagranicznymi, które wspólnie mogą udzielić kredytu zarówno dla podmiotu krajowego, jak i dla podmiotu zagranicznego.

Przyczyny, dla których bank nie mógłby uczestniczyć w konsorcjum, mogą wynikać z wewnętrznych uregulowań (statutu, regulaminów), określających zakres czynności bankowych, a w szczególności rodzaje kredytów udzielanych przez bank. Przystąpienie banku do konsorcjum w celu udzielenia kredytu niedozwolonego wewnętrznymi przepisami byłoby naruszeniem jedynie tych regulacji i nie stanowiłoby o nieważności umowy konsorcjum, jak i w jej wyniku zawartej umowy kredytowej.

Konsorcjum to po prostu współdziałanie, współuczestniczenie między różnymi podmiotami gospodarczymi. Nawiązanie takiego współdziałania następuje na podstawie umowy konsorcjalnej. Uczestnicy konsorcjum nie wydzielają ze swego majątku odpowiednich części, które składałyby się na wspólny fundusz czy majątek. Nie ma tez solidarnej odpowiedzialności uczestników konsorcjum za zobowiązania zaciągnięte przez banki działające w konsorcjum.

Konsorcjum mieszane przewiduje wspólne udzielanie kredytów przez część banków, a także udzielanie gwarancji bankowych albo poręczeń przez pozostałe banki uczestniczące w konsorcjum.

Umowę konsorcjalną powinny zawrzeć co najmniej dwa banki (brak limitu górnego). W umowie banki ustalają warunki udzielenia kredytu i jego zabezpieczenia oraz wyznaczają bank umocowany do zawarcia umowy kredytu (tzw. lidera konsorcjum). Banki ponoszą ryzyko związane z udzielonym kredytem proporcjonalnie do wysokości wniesionych środków finansowych do wspólnie udzielonego kredytu.

W razie zawarcia umowy o konsorcjum bankowe dochodzi do solidarności wierzycieli (kredytodawców), ale jednocześnie niedopuszczalne jest przyjęcie w umowie określającej zasady utworzenia konsorcjum bankowego koncepcji solidarności wierzycieli oraz banku – agenta jako wyłącznie odpowiedzialnego za przyjmowanie spłat kredytu od kredytobiorcy.

Banki, zawierając umowę konsorcjalną, nie tracą swojej samodzielności prawnej. Konsorcjum bankowe nie jest związane z tworzeniem żadnych nowych struktur organizacyjnych. Konsorcja bankowe zawierane są z reguły dlatego, że z uwagi na dużą kwotę kredytu mogłoby dochodzić do naruszenia zasad określających koncentrację zaangażowania kredytowego przy udzielaniu przez jeden bank tzw. dużego kredytu.

Zawarcie umowy konsorcjalnej nie wymaga zgody Prezesa NBP ani KNB. Procedurę zmierzającą do utworzenia konsorcjum bankowego inicjuje klient banku albo też bank kredytujący danego klienta. Następuje to po przedstawieniu przez klienta jego potrzeb kredytowych oraz celu kredytowania. Bank kredytujący zawiera wtedy ze swym klientem umowę zlecenia w zakresie utworzenia konsorcjum. Bank inicjuje także rokowania do zawarcia umowy konsorcjalnej z innymi bankami. Mogą zostać zawarte dwie osobne umowy: kredytowa i konsorcjalna, albo jeden dokument obejmujący umowę kredytu i konsorcjum. Następnie banki wnoszą środki finansowe do wspólnie udzielonego kredytu i są one do dyspozycji banków uczestniczących.

Umowa konsorcjalna reguluje rozliczenia miedzy konsorcjantami z tytułu zapłaconej przez kredytobiorcę prowizji oraz dokonywanych przez niego spłat kredytu oraz odsetek. Jednym z istotnych elementów umowy konsorcjalnej jest uregulowanie trybu zawarcia umowy kredytu, a więc także sprawy reprezentowania banków wobec kredytobiorcy (strona umowy może być tylko jeden bank przedstawiciel – on ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą w stosunku do kredytobiorcy; albo wszystkie banki – ponoszą odpowiedzialność wszystkie banki razem, ale nie jest to odpowiedzialność solidarna.).

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Bankowość » Konsorcjum bankowe kredytowe

Zaloguj się, aby zagłosować