Macierz McKinseya (General Electric - GE)

Macierz McKinseya jest również określana jako macierz atrakcyjności produktu czy atrakcyjności rynku (Business-Industry Attractiveness Matrix) lub macierz GE.

Koncepcja macierzy McKinseya (General Electric - GE)

Koncepcja macierzy McKinseya powstała w początkach lat siedemdziesiątych w firmie General Electric Corporation we współpracy z firmą doradczą McKinseya.   W analizach produktu starano się wyeliminować słabości macierzy BCG, głównie zawarte w niej uproszczenia. Dokonano zmiany w określaniu zmiennych z jednowymiarowych na zmienne określające czynniki sukcesu rynkowego przedsiębiorstwa w postaci atrakcyjności przemysłu (rynku) i pozycji konkurencyjnej wewnątrz danego przemysłu. Dało to szersze możliwości analizy portfela produkcji przedsiębiorstwa na tle danego przemysłu czy sektora.

Dostrzeżono też problem ograniczonej przydatności macierzy BCG do analizy portfela firm zdywersyfikowanych. w sytuacji gdy przedsiębiorstwo działało równocześnie w wielu przemysłach i miało w portfelu kilkaset czy kilka tysięcy produktów, niewykonalne było posługiwanie się metodami, w których analizie i pozycjonowaniu na rynku poddawano każdy wyrób oddzielnie.

Rozwiązaniem praktycznym stało się tworzenie strategicznych jednostek organizacyjnych (Strategic Business Unit - SBU), które są wyodrębnionymi częściami organizacji, mającymi zidentyfikowanych konkurentów i dostawców, działają na odrębnych rynkach i mają własne strategie konkurencji.

Budowa macierzy McKinseya

Konstrukcja macierzy McKinseya opiera się na założeniu, że firma powinna działać w sektorach bardziej atrakcyjnych, a likwidować produkty z sektorów nieatrakcyjnych. Firma powinna się też koncentrować się na inwestowaniu w produkty o mocnej i stabilnej pozycji konkurencyjnej, z kolei wycofywać się z tych, których pozycja konkurencyjna jest słabsza.

   
1. pozycja konkurencyjna przedsiębiorstwa
   
2. atrakcyjność przemysłu (lub sektora), mierzonej w długim okresie.

   
1. wysoka
   
2. średnia
   
3. niska

Skrzyżowanie ocen atrakcyjności przemysłu (sektora) z ocenami pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa tworzy łącznie dziewięć obszarów, do których można zakwalifikować każdą z SBU (strategiczną jednostkę biznesu).

W celu ustalenia pozycji konkretnych SBU w macierzy, należy znaleźć czynniki wpływające na atrakcyjność przemysłu (lub sektora) i na pozycję konkurencyjną firmy. Jako podstawę można przyjąć kluczowe czynniki sukcesu.

Czynniki wpływające na atrakcyjność przemysłu (sektora) i pozycję konkurencyjną firmy

Liczba czynników wpływających na atrakcyjność przemysłu (sektora) oraz na pozycję konkurencyjną przedsiębiorstwa nie jest stała i ściśle określona. Czynniki te można dowolnie dobierać w zależności od sytuacji panującej w danym sektorze oraz w zależności od siły konkurencyjnej analizowanego przedsiębiorstwa. Najczęściej bierze się pod uwagę kilka lub kilkanaście kluczowych elementów, którym nadaje się odpowiednie wagi. Wagi powinny sumować się do 1.

Wyróżnione czynniki ocenia się w oparciu o przyjętą skalę punktową, np. 1 - 5 lub 1 - 9 punktów. Następnie oceny mnożone się przez wagi, a uzyskane wartości sumuje się - osobno dla obu zmiennych. W ten sposób ustalane są wyniki dla każdej z SBU.

Jednostki strategiczne SBU nanosi się na macierz McKinseya w postaci kół, których wielkości są proporcjonalne do rozmiarów rynków.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Analiza strategiczna » Macierz McKinseya (General Electric - GE)

Zaloguj się, aby zagłosować