Motywacja wg Fredericka Taylora

Motywacja wg Taylora (znana również jako "Naukowy System Zarządzania) to teoria motywacji pracy opracowana przez Fredericka Taylora na przełomie XIX i XX wieku. Ta teoria zakłada, że motywacja pracowników wynika z poziomu wynagrodzenia i innych czynników materialnych.

Charakterystyczne cechy motywacji wg Fredericka Taylora to:
- Koncentracja na wynagrodzeniach finansowych: Taylor uważał, że ludzie pracują przede wszystkim dla pieniędzy, więc dobrym sposobem na zmotywowanie ich do pracy jest oferowanie im wyższych wynagrodzeń za wydajną pracę.
- Podział pracy i standaryzacja: Taylor zalecał podział pracy na mniejsze, prostsze zadania, aby zwiększyć wydajność i kontrolować pracę pracowników.
- Kontrola procesu pracy: Taylor zalecał dokładne określenie sposobu wykonywania każdego zadania i kontrolę pracy pracowników w celu zapewnienia, że są one wykonywane zgodnie z ustalonymi standardami.
- Brak uwzględnienia potrzeb psychologicznych pracowników: Taylor uważał, że potrzeby psychologiczne pracowników nie są tak ważne jak potrzeby materialne, takie jak wynagrodzenie i bezpieczeństwo pracy.

Motywacja wg Fredericka Taylora jest krytykowana przez niektórych, którzy uważają, że nie uwzględnia ona potrzeb psychologicznych pracowników, takich jak potrzeba uznania, samorealizacji czy autonomii. Jedna niektóre z zasad teorii, takie jak podział pracy, nadal są stosowane w wielu dziedzinach, a wyższe wynagrodzenie nadal pozostaje ważnym czynnikiem motywacyjnym dla wielu pracowników.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Zarządzanie zasobami ludzkimi » Motywacja wg Fredericka Taylora

Zaloguj się, aby zagłosować