Paradoks Giffena

Zmiana ceny dobra powoduje zmiany wielkości popytu wzdłuż danej krzywej popytu oraz krzywa popytu rynkowego przesuwa się nie tylko w rezultacie zmian czynników niecenowych (innych a niżeli cena).

Wg zależności popyt na dane dobro powinien mieć tendencję spadkową, gdy cena wzrasta. Cena bowiem oddziałuje na konsumenta. Występują jednak inne zachowania konsumentów, które nazywamy anomaliami lub paradoksami. Gdy cena wzrasta popyt również wzrasta, wtedy mamy do czynienia z anomalią lub paradoksem. Przykład to paradoks Giffena, efekt owczego pędu, efekt snobizmu, efekt Veblena, oraz prawo Engla.

Paradoks Giffena polega na tym, że wzrost ceny danego dobra powoduje wzrost popytu na to dobro. Po raz pierwszy taką zależność zauważono w ubiegłym wieku w Irlandii i właśnie zaczął analizować ją ekonomista – Giffen. Stwierdzono, że wzrost ceny chleba spowodował wzrost spożycia tego artykułu, ale wśród wybranej grupy społeczeństwa tzn. tylko ludności biednej.

Paradoks Giffena można wyjaśnić tym, że ludność biedna na skutek wzrostu ceny dobra wyższego rzędu, musiała zrezygnować z jego konsumpcji i zwiększyć spożycie dobra niższego rzędu. Tłumaczono to zależnością ilości kalorii dostarczanej przez dobro niższego rzędu w stosunku do ilości kalorii, które miało dostarczyć dobro wyższego rzędu. Wzrost ceny na taki towar jak samochód jeszcze do ubiegłego roku powodował wzrost sprzedaży.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Mikroekonomia » Paradoks Giffena

Zaloguj się, aby zagłosować