Reforma ubezpieczeń społecznych

Od stycznia 1999 r. rozpoczęła się jedna z największych reform w Polsce – reforma systemu ubezpieczeń społecznych. Data 1 stycznia ma podstawowe znaczenie, jednak należy wspomnieć również o innych datach związanych z reformą. W szczególności ważne akty prawne regulujące funkcjonowanie drugiego i trzeciego filaru zostały uchwalone w sierpniu 1997 r.

Proces udzielania zezwoleń na utworzenie powszechnych towarzystw i otwartych funduszy emerytalnych rozpoczął się od sierpnia 1998 r. Natomiast część ustawy regulującej funkcjonowanie pracowniczych programów emerytalnych weszła w życie dopiero w kwietniu 1999 r., od marca można było zawierać umowy o członkostwo w otwartych funduszach emerytalnych.

Zasadniczo jednak data 1 stycznia 1999 r. jest niejako przełomem w systemie ubezpieczeń społecznych. Z tą datą weszły w życie przepisy nakazujące pracodawcom rozpoczęcie opłacania składek na ubezpieczenia społeczne na nowych zasadach. Wcielono w życie jedną z podstawowych zasad nowego systemu, a mianowicie to, że część składki na ubezpieczenia społeczne płaci pracownik, a część pracodawca.

Pracownik zostaje obciążony częścią składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz całością składki na ubezpieczenie chorobowe, natomiast pracodawca pokrywa również część składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz całość składki na ubezpieczenie wypadkowe.

Obciążenie pracownika częścią składek z punktu widzenia pracownika ma charakter neutralny, nie może ono zmniejszyć jego dochodu. Gwarantuje mu to artykuł 110 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, że pracodawca z dniem 1 stycznia 1999 r. podwyższa wynagrodzenie za pracę tak, aby po potrąceniu składek nie było niższe od wysokości otrzymywanego przed wprowadzeniem wymienionych składek. Ubruttowienie czy uzusowienie wynagrodzeń zostało przeprowadzone w każdym zakładzie pracy na początku 1999 r.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Ubezpieczenia » Reforma ubezpieczeń społecznych

Zaloguj się, aby zagłosować