Skutki terapii szokowej

Program stabilizacyjny miał doprowadzić do równowagi makroekonomicznej w gospodarce, a więc przede wszystkim do zlikwidowania hiperinflacji i powszechnych braków rynkowych oraz do zrównoważenia budżetu.

W pierwszej fazie transformacji rząd, w obliczu panujących warunków, zdecydował się na bardzo szybkie realizowanie niezbędnych reform i gwałtownych zmian w mechanizmach regulacyjnych bez znaczącego postępu w prywatyzacji majątku państwowego, co zyskało później miano terapii szokowej. Krytycy zarzucali Balcerowiczowi zbyt pospieszne tempo przemian, jednak rację należy tu przyznać ministrowi finansów, który stwierdził kiedyś, że istnieją tylko dwie drogi przeprowadzania reform: szybka i bardzo szybka' a, w odniesieniu do walki z szalejącą inflacją, że 'nie da się gasić pożaru na raty'

Najważniejszym narzędziem samoregulującego mechanizmu była liberalizacja cen. Uwolnienie cen spod kontroli państwa spowodowało ich gwałtowny wzrost, który najpierw oddziaływał głównie na sferę popytu, powodując spadek jego wielkości, czego najbardziej widocznym efektem była likwidacja nieodłącznego elementu realnego socjalizmu- kolejek w sklepach.

W celu zapobieżenia gwałtownemu wzrostowi cen zachowano kontrolę państwa nad cenami surowców energetycznych, transportu publicznego oraz innych dziedzinach życia publicznego. Uwolnione ceny przeważającej części towarów i usług mogły szybko doprowadzić do uchwycenia równowagi na poszczególnych rynkach i pojawienia się bariery efektywnego popytu pod warunkiem zastosowania odpowiednich narzędzi.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Historia gospodarcza » Skutki terapii szokowej

Zaloguj się, aby zagłosować