Teoria hierarchii potrzeb

Maslow podkreślał, że wrodzone skłonności człowieka są dobre lub neutralne, a nie złe, toteż korzystne i prowadzące do rozwoju jest wszystko to, co realizuje jego wewnętrzną naturę, natomiast niekorzystne to, co naturę tę frustruje, hamuje lub neguje. Samorealizację nie tylko postulował, ale też badał empirycznie, analizując samoopisy znanych twórców, w tym sobie współczesnych. Wspólne cechy tych osób to: niezależność, nastawienie zadaniowe, realizm, ale też spontaniczność, przeżycia mistyczne i zdolność do nawiązywania głębokich związków z innymi ludźmi. Cechy te przekonały Maslowa, że do funkcjonowania opisu osób zdrowych i twórczych potrzebna jest inna teoria niż ta, którą oferuje klasyczna psychoanaliza czy behawioryzm.

Pojęcia tych ostatnich dopasowane są do wyjaśnienia zachowań obronnych i/lub reaktywnych (modelowanych przez bodziec), które rządzą się innymi regułami niż zachowania twórcze. Teoria sformułowana przez Maslowa dotyczy motywacji rozumianej jako cel zachowania i wyjaśnia zarówno zachowania patologiczne, jak i zdrowe.

Teoria Maslowa zakłada hierarchiczną organizację potrzeb oraz dwa jakościowo różne rodzaje motywacji: niedoboru i wzrostu

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Zarządzanie zasobami ludzkimi » Teoria hierarchii potrzeb

Zaloguj się, aby zagłosować