Umowa franchisingowa

Umowa franchisingowa łączy maksymalną użyteczność pomysłu, z jednej strony, z efektywnością wykorzystania środków, z drugiej. Jest, zatem franchising elementem strategii marketingowej dużych firm a także metodą zdobywania rynków zbytu bez angażowania swojego kapitału. Firma franchisodawcy nie tworzy wówczas własnych filii czy oddziałów. Wykorzystuje ona zaangażowanie miejscowych osób. Ci z kolei mają ułatwiony dostęp do rynku zbytu przez aktywność firmy franchisodawcy.

Najpełniejszym typem transakcji franchisingowej jest nie tyle zezwolenie, koncepcja na użytkowanie znaku firmowego i identyfikowanie dóbr z tym znakiem, ile przygotowanie do opieki nad małą firmą, której właściciel me ma żadnego doświadczenia w prowadzeniu biznesu. Powstaje wówczas firma będąca odbitką, kopią powielającą pewne elementy macierzystej firmy. Aby zminimalizować ryzyko, nowa firma musi być przygotowana do prowadzenia działalności.

Umowa franchisingu sprowadza się do tego, że jedna strona, tj. franchisodawca, udziela drugiej stronie, tj. franchisobiorcy, w zamian za bezpośrednie lub pośrednie wynagrodzenie pieniężne, prawa do wykorzystania pakietu franchisingowego w celu sprzedaży zindywidualizowanych typów dóbr i/lub usług.
Tego rodzaju kontrakt nie powoduje przeniesienia praw własności firmy, lecz jest jedynie rodzajem umowy upoważniającej na podstawie, której franchisobiorca, prowadzący odrębną i niezależną firmę, ma prawo do korzystania z nazwy i znaku franchisodawcy oraz do uzyskania od niego pomocy w jej prowadzeniu.

Umowa franchisingowa zawiera zobowiązania:
• używania wspólnej nazwy lub szyldu oraz jednolitego wyposażenia
i dekoracji lokali kontraktowych i/lub środków transportu;
• udzielania franchisobiorcy przez franchisodawcę pomocy handlowej lub technicznej w okresie trwania umowy.

Umowa franchisingu jest zawsze zawierana w formie pisemnej i określa warunki, na jakich w ramach kontraktu obie jego strony zobowiązują się do współdziałania. Franchisobiorca przyjmuje całościowy system formuły przedsiębiorstwa. Zobowiązuje się dostosować wystrój wnętrz, kolorystykę, znaki firmowe, sprzęt, menu, formułę obsługi itp. Zgadza się również na przyjęcie podręcznika danych o prowadzeniu działalności, niezbędnego do zachowania właściwego wizerunku i sukcesu firmy dawcy. Oznacza to, że szczególne interesy franchisobiorcy, odbiegające od ogólnie przyjętych zasad, nie mogą być brane pod uwagę.

Dawca nie może wykorzystywać podręcznika do zmian w podstawowych ustaleniach umowy franchisingu, zmiany mogą mieć jedynie charakter administracyjno – organizacyjny. Franchisobiorca ma kontrolę nad przedsięwzięciem – jest przez cały czas na miejscu. Franchisodawca pomaga biorcy otworzyć punkt, później zaczyna wymagać dostosowania się do systemu, utrzymania standardu. Jeżeli franchisobiorca nie stosuje się do warunków umowy, zostaje ona rozwiązana. Franchisodawca polega na biorcy w sprawach wymagających stosowania lokalnego prawa. W ramach tego punktu umowy franchisobiorca zobowiązuje się do osiągnięcia i utrzymania standardu przedsiębiorstwa zgodnie z wymogami dawcy, a także do wyeksponowania znaków i oznaczeń firmowych odzwierciedlających wizerunek firmy dawcy.

Dodatkowo franchisodawca może zobowiązać biorcę do zaopatrywania się w produkty wyłącznie u zatwierdzonych u niego dostawców. Ta klauzula jest dopuszczalna jedynie w warunkach, kiedy konkretna jakość jest niezbędna do zachowania jednolitości sieci i dobrego imane firmy.

Biorca ma prawo i jest zobowiązany do wzięcia udziału w programie szkoleniowym (szkolenie przejść muszą również najęci przez niego pracownicy).

Klauzula konkurencyjna jest elementem często dołączanym do umowy franchisingu. Biorca zobowiązuje się nie prowadzić żadnego innego przedsięwzięcia o podobnym charakterze samodzielnie czy za pośrednictwem osoby trzeciej, a także nie mieć bezpośrednich ani pośrednich udziałów w takich przedsiębiorstwach.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Finanse przedsiębiorstwa » Umowa franchisingowa

Zaloguj się, aby zagłosować