Stopa redyskontowa

Stopa redyskontowa, zwana także stopą dyskontową, to stopa procentowa ustalana przez centralny bank danego kraju, która określa koszt pozyskiwania środków przez banki komercyjne od centralnego banku. Jest to narzędzie, które wpływa na ogólny poziom aktywności gospodarczej, kontroluje inflację i stabilizuje system finansowy.

Centralny bank stosuje stopę redyskontową jako narzędzie polityki pieniężnej, regulując ją w zależności od celów gospodarczych. Główne cele polityki pieniężnej obejmują kontrolowanie inflacji, stabilizację cen, wspieranie wzrostu gospodarczego i utrzymanie stabilności finansowej.

Główne funkcje stopy redyskontowej to:

Kontrola ilości dostępnej gotówki - Poprzez zmiany stopy redyskontowej centralny bank wpływa na dostępność i koszty pożyczek dla banków komercyjnych. Wyższa stopa redyskontowa zazwyczaj ogranicza dostępność gotówki i zwiększa koszty pożyczek, co może hamować aktywność gospodarczą.

Kontrola inflacji - Centralny bank może dostosować stopę redyskontową, aby wpłynąć na poziom inflacji. Podwyższenie stopy redyskontowej może ograniczyć dostępność kapitału, zmniejszyć aktywność kredytową i wpłynąć na obniżenie tempa wzrostu cen.

Regulacja kursu walutowego - Stopa redyskontowa może wpływać na wartość waluty krajowej na rynkach międzynarodowych. Wyższa stopa redyskontowa może przyciągać zagranicznych inwestorów, zwiększając popyt na walutę danego kraju.

Stabilizacja systemu finansowego - Poprzez dostosowywanie stopy redyskontowej, centralny bank ma również na celu utrzymanie stabilności systemu finansowego, zapobieganie nadmiernemu ryzyku oraz wspieranie zdrowego funkcjonowania banków komercyjnych.

Stopa redyskontowa jest jednym z ważnych instrumentów, które centralny bank może wykorzystać w ramach polityki pieniężnej. Jej zmiany mają wpływ na koszty finansowe, dostępność kapitału i, co za tym idzie, na decyzje inwestycyjne i konsumpcyjne w gospodarce.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Bankowość » Stopa redyskontowa

Zaloguj się, aby zagłosować