Modele inicjacji centrów logistycznych

Bardzo ważny jest sposób, w jaki inicjatorzy planują osiągnąć określony cel. Ukształtowały się trzy modele inicjacji centrów logistycznych:
- model ewolucyjny
- model zarodkowania
- model wirtualny

Model ewolucyjny

Jest to model naturalnego formowania się koncepcji centrum logistycznego jako konsekwencji długoletniej polityki rozwoju gospodarczego określonego obszaru, w którym sektor publiczny stworzył warunki do inwestowania w działalność produkcyjną i handlową. Model ten jest najmniej ryzykowny i groźba niepowodzenia jest niewielka, ponieważ decyzja odnośnie budowy centrum logistycznego zapada w sytuacji, kiedy popyt bieżący na usługi logistyczne jest znany i znani są potencjalni uczestnicy przedsięwzięcia: nadawcy i odbiorcy oraz operatorzy logistyczni, którzy te usługi świadczą.

Istnieje jednak ryzyko, że wyczekiwanie na sprzyjające okoliczności może doprowadzić do rozproszenia potencjału inwestycyjnego, ponieważ operatorzy logistyczni, którzy nie otrzymają wyraźnego sygnału o zamiarach utworzenia centrum logistycznego, rozpoczną własne inwestycje w różnym czasie i miejscu, co może zniweczyć zamiary inicjatorów budowy centrum logistycznego.

Przykładem takiego centrum logistycznego jest przypadek Barcelony, która oferuje w promieniu 7 km od centrum miasta 2100 ha powierzchni pod działalność przemysłową i logistyczną w różnej postaci (port morski z terminalami kontenerowymi, kolejowy terminal kontenerowy, parki logistyczne, port lotniczy i inne rozproszone obszary inwestycyjne).

Model zarodkowania

Pojawił się na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych minionego wieku. Jest modelem aktywizacji gospodarczej określonego obszaru poprzez tworzenie warunków, zachęt i udogodnień dla inwestorów – przedsiębiorstw logistycznych, produkcyjnych i handlowych do podejmowania działalności w tym właśnie miejscu.

Elementami, które przyciągają potencjalnych użytkowników są m.in.: terminal kolejowy, obiekty magazynowe, place składowe oraz grunty pod własne inwestycje atrakcyjne ze względu na ich dobre przygotowanie i usytuowanie wokół wspomnianego terminala i dobrego skomunikowania z siecią dróg i linii kolejowych. W modelu tym oprócz dobrze rozpoznanego popytu na usługi centrum logistycznego ważną rolę odgrywają: dostępna infrastruktura transportowa oraz dostępność gruntów i warunki osiedlenia, które muszą być dla inwestorów korzystniejsze niż w innych lokalizacjach.

W modelu tym centrum logistyczne kończy proces formowania się obszaru działalności gospodarczej. Przykładem tego modelu jest centrum logistyczne zlokalizowane w rejonie Lipsk-Halle.

Model wirtualny

Jest to model, który integruje rozproszone obiekty i infrastrukturę logistyczną poprzez powiązania informacyjne w formie elektronicznego rynku usług logistycznych (marketplace). Jest to najmłodszy z pośród modeli inicjacji – pojawił się jako próba zintegrowania, w interesie nadawcy i odbiorcy, oferty usług logistycznych w jednym miejscu, jakim może być internetowa platforma informacyjno-transakcyjna.

Źródłem inspiracji dla sformułowania modelu wirtualnego centrum logistycznego stały się głównie niepowodzenia krajów Europy Środkowo-Wschodniej, które próbowały budować sieci centrów logistycznych mogących współpracować z centrami logistycznymi Europy Zachodniej według tych samych standardów oraz rozwiązań infrastrukturalnych i organizacyjnych.

Różni autorzy w różny sposób formułują model wirtualnego centrum logistycznego, jednak wszyscy zgadzają się, co do dwóch rzeczy:
- zgodności systemu informacyjnego, który powinien być podstawą rozwiązania wirtualnego i rzeczywistym elementem integrującym lokalny rynek usług logistycznych
- kolejowego terminala przeładunkowego dla obsługi przewozów kombinowanych, który nie tylko uzupełniłby ofertę operatorów logistycznych, ale wzmocnił samą ideę rozproszonego centrum logistycznego

Przykładem takiego modelu jest centrum logistyczne w Lubece.

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Logistyka » Modele inicjacji centrów logistycznych

Zaloguj się, aby zagłosować