Narzędzia polityki pieniężnej banku centralnego

Do najważniejszych narzędzi polityki pieniężnej banku centralnego zalicza się:

1. stopy procentowe kredytów udzielanych bankom komercyjnym przez bank centralny; w Polsce jest to kredyt lombardowy (oprocentowany obecnie 20,5%) oraz kredyt redyskontowy (oprocentowany obecnie 19%); im wyższe te stopy, tym bardziej kosztowne jest dla banków komercyjnych zaciąganie kredytów w banku centralnym; wniosek: aby ograniczać akcję kredytową (podaż pieniądza) bank centralny podwyższa stopy procentowe; wtedy kredyty oferowane przez banki komercyjne klientom również drożeją i skłonność do ich zaciągania maleje.

↪ Zobacz: Polityka pieniężna banku centralnego w latach 1989 - 2005 (Strony A4: 24) 📚 📝 ↩

2. operacje otwartego rynku (Open Market Operations, OMO), polegające na zakupie lub sprzedaży papierów wartościowych bankom komercyjnym przez bank centralny; wniosek: aby zmniejszyć podaż pieniądza (ilość środków jakimi dysponują banki komercyjne na udzielenie kredytów) bank centralny sprzedaje im atrakcyjnie oprocentowane papiery wartościowe, zmniejszając zasoby gotówkowe banków; przez to banki muszą dokonywać większej selekcji wniosków kredytowych i udzielają ich mniej.

↪ Zobacz: Rola banku centralnego - referat (Strony A4: 18) 📚 ↩

3. stopa rezerw obowiązkowych, odprowadzanych przez banki komercyjne do banku centralnego; w Polsce obecnie 5% od wszystkich depozytów; wniosek: aby zmniejszyć podaż pieniądza bank centralny może podnieść stopę rezerw obowiązkowych; wtedy banki komercyjne muszą odprowadzić większą sumę zasobów gotówkowych w postaci rezerw i mają mniejsze możliwości kredytowania.

↪ Zobacz: Niezależność banku centralnego - referat (Strony A4: 12) 📚 📝 ↩

4. interwencje na rynku walutowym, kiedy bank centralny włącza się w transakcje międzybankowe, wpływając na podaż pieniądza zagranicznego, który znajduje się w dyspozycji banków komercyjnych; jest to również jedno z narzędzi realizacji polityki kursowej, utrzymującej odpowiedni poziom kursu walutowego; pojęcia: aprecjacja - rynkowe wzmocnienie waluty krajowej (np. za jednego dolara płacimy coraz mniej złotych); deprecjacja - rynkowe osłabienie waluty krajowej (np. za jednego dolara płacimy coraz więcej złotych); dewaluacja - administracyjne osłabienie waluty krajowej; rewaluacja - administracyjne wzmocnienie waluty krajowej.

↪ Zobacz: Ściąga z makroekonomii (Strony A4: 2) ↩

5. nadzór bankowy, sprawujący kontrole nad funkcjonowaniem banków komercyjnych i ustalający limity ostrożnościowe możliwego zadłużenia banków komercyjnych w zależności od kwoty kapitałów własnych, rodzaju klienta czy rodzaju kredytów; limity te mają zapewnić bezpieczeństwo funkcjonowania każdego banku i zapobiec nadmiernej ekspozycji na ryzyko kredytowe; poza tym, każdy z banków funkcjonujących w Polsce ma obowiązek odprowadzania składek do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, który zapewnia zwrot (przynajmniej części) depozytów klientom upadających banków.

↪ Zobacz: Pieniądz i polityka monetarna (Strony A4: 12) ↩

6. limity kredytowe - narzędzie nierynkowe, wykorzystywane w skrajnych sytuacjach, jako administracyjny zabieg ustalający warunki na jakich banki mogą udzielać kredytów (klienci, rodzaj zabezpieczenia, kwoty kredytów itp.).

Jesteś tutaj: Kompendium ekonomii » Makroekonomia » Narzędzia polityki pieniężnej banku centralnego

Zaloguj się, aby zagłosować